lunes, 22 de noviembre de 2010

aldri skille oss

Era moi tarde, se non chegaba axiña a casa, miña nai íame castigar. A porta da casa estaba aberta, se cadra estaba anoxada, ela sempre bérrame por deixala non pechala. Todas as luces estaban acesas, comecei a ter medo, pero, nas escaleiras que dán ao corredor do piso de arriba vín a Carlos.
 -Onde están mamá e papá?
 -Pois... lembras o que che dixeron de como se fai un fillo?
 -Si.. lembroo pero, non era que se ían separar? Ahora que xa me afacía á idea!
 -Alberte, xa sabes como son de estranos os maiores.
 -Si, coido que tes razón...
 -Veña, imos dar unha volta, comemos algo fórae así deixámolos sos...
 -Pásache algo? Mancácheste? Tes a man chea de sangue e  estás moi pálido!
 Carlos tapou a man -Corteima cando intentaba facer a comida, veña, liscando!


Agarrados da man, chegaron ao aseo da praia e sentáronse nun banco. Carlos abrazou ao seu irmán pequeno, e comezou a chorar, as bágoas caían no chapeu de Alberte.
 -Alberte, ti queres a papá e a mamá?
 -Si! Moito! Por que o dis?
 -Se os queres, agarra a pistola de papá.
 -Se o fago, xa non se separarán?
 -Non, creatura, xamais.


















Noticia de última hora: unha parella aparece asasinada na súa casa, cunha machada coas pegadas do seu fillo maior o cal padece de esquizofrenia. Máis tarde, encontrouse una pistola coa que segundo indicaban os forenses, o pequeno quitoulle a vida ao pai. Os rapaces serán internados nun centro para que os axuden, segundo petición do maior, xuntos.



http://www.youtube.com/watch?v=fuI1pbvCBLI

2 comentarios:

  1. deberiades coidar un pouco a ortografía (tanto nesta entrada como noutras xa que hai algunha falta) e os castelanismos.

    ResponderEliminar